Przede wszystkim: nie przeszkadzać

Stojaki rowerowe tam, gdzie ruch rowerowy odbywa się w jezdni, powinny być lokalizowane w jezdniach.

Ułatwia to wprowadzanie rowerów do stojaków i minimalizuje konflikty z pieszymi. Lokalizacja stojaków na wlotach skrzyżowań ma dwie dodatkowe zalety: umożliwia monitoring społeczny z większej liczby miejsc (ograniczenie kradzieży) i uniemożliwia nielegalny postój samochodów przy przejściach dla pieszych i na skrzyżowaniach.

Nielegalnie zaparkowane na skrzyżowaniach samochody często znacznie ograniczają widoczność, co ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo. Stojaki rowerowe i umieszczone w nich rowery widoczności nie ograniczają. Rowery zwykle mają mniej niż 1,2 m wysokości (kierownice, siodełka) i „przezierną” konstrukcję. W ten sposób zaparkowane na wlotach skrzyżowań powiększają pole widoczności. Odpowiedni zapis w krakowskich „Standardach rowerowych” istniał od 2004 roku, ale w życie wszedł niemal 10 lat później.

Stojaki rowerowe na skrzyżowaniu ul. Estery i Warszauera (Plac Nowy, Kazimierz). Widoczna poprawa widoczności na skrzyżowaniu, które nie może być zastawione parkującym samochodem.

Ulica św. Jana, skrzyżowanie z ul. Św. Tomasza. Stojaki wzdłuż kontrapasa wyeliminowały parkowanie uniemożliwiające obserwację nadjeżdżających samochodów (jest to skrzyżowanie dróg równorzędnych, obowiązuje „zasada prawej ręki”).

Oficer rowerowy poleca

Według Marcina Wójcika, „oficera rowerowego” w Zarządzie Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie punktem przełomowym było zatwierdzenie projektu organizacji ruchu dla dwóch parkingów rowerowych na ulicy Sławkowskiej i jednego na ul. Wiślnej w ścisłym centrum miasta. Później zatwierdzenie projektu organizacji ruchu dla znacznie powiększonej w 2014 roku strefy płatnego parkowania z wrysowanymi już parkingami rowerowymi było już zwykłą formalnością.

Zgodnie ze standardami stojaki umieszcza się w jezdni w grupach po kilka. Stojaki mają ok. 1 m długości i 0,6 m wysokości. Taka wysokość pozwala na swobodne przypinanie rowerów z koszykami na bagażnikach (wyższe stojaki powodują, że rower jest przypięty ukośnie i zajmuje więcej miejsca). Rura pałąka ma grubość ok. 6 cm, dzięki czemu swobodnie jest obejmowana typowym zapięciem U-lock. Stojaki są umieszczane ukośnie, pod kątem ok. 45 stopni do osi jezdni, w odległości ok. 0,5 m od krawężnika i ok. 1,5 m od siebie (najmniejsza dopuszczalna odległość liczona prostopadle do osi podłużnej stojaków to 1,0 m). Pozwala to na swobodne wstawianie rowerów i przypinanie przedniego koła. Krańcowe stojaki są zabezpieczane tablicami U-3 lub betonowymi kwietnikami.

Poza opisanymi powyżej zaletami, stojaki pozwalają zaparkować dziesięć rowerów na przestrzeni, która nie starczyłaby na dwa samochody. Równocześnie umożliwiają efektywne wykorzystanie przestrzeni, na której samochody i tak nie mogą parkować, a z której nie korzystają przechodnie. Korzyści dla rowerzystów zostają tym samym uzyskane bez dodatkowych kosztów dla kierowców i pieszych.

Ulica Estery, skrzyżowanie z Miodową. Ruch rowerowy odbywa się na zasadach ogólnych.

Inne dobre praktyki

Więcej przykładów dobrych praktyk można znaleźć w publikacji Bezpieczna i zrównoważona mobilność. Sposoby na usprawnienie ruchu w mieście [zobacz >>>].